Shot Fic --- ข้อความที่ไม่เคยลบ Hyokmin (yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้น

ดีจ้า

วันนี้เอา Shot Fic

คู่ฮยอกมินมาลงให้ได้อ่านกันนะจ้า

เรื่องนี้ทิพไม่ได้เป็นคนแต่งเองหลอกนะ

เรื่องนี้เพื่อนทิพแต่ง

ไงก็ลองอ่านกันดูนะจ้า

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้มานไม่สวีทหวาน และมันก็ไม่ลงเอยด้วยฮยอกมิน แต่ เราอยากแสดงความรู้สึกออกมาในแง่นี้ แล้วก็เรื่องนี้มันอาจจะไม่สนุกนะ เพราะเราบรรยายมาจากความรู้สึก ระหว่างที่ฟังเพลง ข้อความที่ไม่เคยลบ ของมัดหมี่ ก็ถ้าใครอ่านอย่าลืม เปิดเพลงนี้ฟังนะ
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

จ้องมองดูมือถือทีไร มันต้องเจอเสมอ
หนึ่งข้อความที่ฉันไม่เคยจะลบ
แม้จะเก็บให้ลึกยังไง ยังจะสะกิดใจกันทุกที
เพราะวันนี้คนส่งไม่อยู่อีกแล้ว ...

“ซองมินวันนี้จะเอาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่เหรอ เครื่องเดิมมันก็ยังดีนี่นา”ใช่ ภายนอกมานยังดูดีในสายตาของผมเหมือนกันแหละ แต่เพราะว่ามันเคยเป็นอดีตในครั้งนั้นล่ะสิ

...
.
.

ตื๊ดด ตื๊ดด

“หึ้ย นายฮยอกแจนายมาเปลี่ยนเสียงเครื่องฉานอีกแล้ว”แต่ถึงปากจะบ่น หากแต่มือขาวคู่นั้นก็ยังคงรัวยิกเปิดดอ่านข้อความนั้นอยู่ดี ใช่ครับเนี่ยแหละ ที่เขาเรียกปากกับมือไม่ตรงกัน (มานมีด้วยหรอมิน –คนแต่ง -*-) และแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็บังเกิดอีกครั้ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของเจ้าของข้อความทุกกอย่างซึ่งก็ยังคงเรียกรอยยิ้มนั้นได้อยู่ดี

//อ้วนทามมายวานนี้อ้วนแปลกไปล่ะ//ฮยอกแจ

“อารายของนายเนี่ย”ก่อนที่ซองมินจาเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่นั่งตรงถัด ซึ่งเงยหน้ามองอย่างเจ้าเล่ห์ นายจะเล่นอารายอีกเนี่ยฮยอกแจ นายมุกเสี่ยวเอ๋ย

//ฉานเปลี่ยนตรงไหนฮะ ไอ้หื่น ยิ้มอยู่ได้ ไม่ต้องยิ้มนักหรอกไม่เมื่อยปากบ้างหรือไงฮะ/ซองมิน

เมื่อหน้าหวานเงยหน้าก็พบกับใบหน้าที่ยิ้มอย่างอย่างอ่อนโยนของคนตรงหน้าต่างจากเมื่อกี๊สิ้นเชิง ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหวานนั้นจะก้มลงด้วยความเขินแทน ไอ้บ้า ไอ้หื่น ยี้ไอ้แว่น ฮึ้ย นายจะมาทำอะไรฉานนายมาทามไรในใจฉันเนี่ย

ตื๊ดดด ตื๊ดด

//ก็นายน่ารักขึ้นไง 55+ ว่าแต่ยิ้มแล้วผิดด้วยเหรอไหนขอไม่ให้ฉานทำหน้าบึ้ง พอยิ้มให้ก็ว่าด้วย//ฮยอกแจ

จะว่าไปเป็นดังคำพูดทั้งที่เจ้าตัวเป็นคนขอในตอนนั้นแต่ทำไมถึงไปว่าเขาล่ะ นั่นน่ะสิ

//ก็ฉานกลัวนายจะไปยิ้มให้คนอื่นน่ะสิ สงสารคนอื่นเขา//ซองมิน

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะเบาของคนตรงหน้า ก่อนจะมองหน้าหวานนี้แล้วยิ้มกลับมาอีกที

ตื๊ดดดด ตื๊ดดด

//งั้นนายก้สงสารตัวเองแล้วกัน เพราะต่อไปนี้ฉานจะยิ้มแบบนี้ไว้ให้นายคนเดียว เผลอๆอาจไม่ยิ้มอย่างเดียวนะ//ฮยอกแจ

อ๊ากกกกก ใบหน้าที่แค่ขึ้นสีชมพูแต่ตอนนี้แดงเป็นน้องมายชอบกินแครอทไปเลย ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มด้วยพวงแก้มชมพู ดูกีทีก็ยังน่ารัก

//บ้า//ซองมิน

คำเดียวที่ถูกส่งกลับทำเอาคนส่งก่อนถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ

ตื๊ดด ตื๊ดดด

//55+//ฮยอกแจ

ก่อนที่หน้าหล่อเหลานั้นจะส่งรอยยิ้มที่อบอุ่นมาให้ แม้ห่างไกลกันแต่ใจดวงนี้ก็ยังคงรับความรู้สึกได้สิ

....
..
.
ทุกข้อความในอดีตที่ถูกตรึงตราไว้ในห้วงลิ้นชักของความทรงจำ เรื่องราวเก่าในอดีตก็พร้อมจะพรั่งพรูมาในสมองชวนให้คิดถึงความหลัง เรื่องราวของคนสองคนกับข้อความมากมาย

ทั้งที่รู้ว่ายิ้งอ่าน มานก็ยิ่งเจ็บแต่ทำไม ใจนะใจมันยังคนยืนยันว่าจะอ่านต่อ ไม่เจ็บเลยหรือไง ถ้าเจ็บแล้วไยทำไมใจไม่จำ

แต่มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าหากวันนี้ข้อความนี้ยังได้ถูกส่งให้คนเดิมอย่างฉัน และคนนนั้นอย่างเธอ

“จะผิดไหมถ้าฉันจะบอกว่าคิดถึงนายเหลือเกินฮยอกแจ”ปากหวานเอ่ยคำพร่ำนั้นออกมาบางเบา แต่หากมานเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกมากมาย

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ไม่ได้หวังจะให้ย้อนมา ไม่ต้องการอย่างนั้น
จบกันไปนานแล้วที่เราห่างกัน
แค่ตัดใจไม่ได้สักที แค่ไม่มีแรงจะลบมัน
เพราะในนั้นมันมีเรื่องราวของเรา

ท่ามกลางบรรยากาศอันอบอุ่นนี้ บนสวนสาธารณที่เต็มไปด้วยคู่รักมากมายยังคงมีผม ลีซองมิน คนนี้ที่เดินเปรี่ยวเอกาอยู่ตรงนี้ บรรยากาศนี้ทำให้ผมคิดถึงเขากับข้อความนั้นจัง ข้อความนั้นที่เคยได้จากคนคนนั้น ลี ฮยอกแจ

....
..
.

//เราไปเที่ยวกันไหมอ้วน//ฮยอกแจ

ข้อความนั้นถูกส่งมาในเมื่อคืนนี้ สำหรับผมเองมานเป็นคำชวนที่ดีมากเลยล่ะครับ เพราะอะไรอะเหรอเพราะมันเป็นคำชวนของคนที่เรารักไง ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้รักผมนะ แต่ถึงตอนนี้ ผมเองที่กำลังวิ่งอย่างสุดสตรีมเพื่อให้มาถึงที่หมาย ทั้งที่วันนี้ผมตื่นตั้งแต่ 7 โมงเช้า แต่ทามมายนะ แค่นัดบ่าย สองผมถึงมาไม่ทันทั้งที่ก็ไม่ได้มีธุระอะไรกับชาวบ้านเค้าเลย ก็ผมดันมัวแต่แต่งตัวน่ะสิ ทามมายแค่ชุดเดียวเพื่อออกนอกบ้านมานยากอย่างงี้นะ
ส่วนเหตุผลก็เพราะไอ้คนนัดที่ทำให้ใจเต้นแทบตายตั้งแต่ส่งคำชวนยันมาตามนัด
ซองมิน นะ ซองมิน

“อ้วนน อยู่นี่”ร่างสูงตรงหน้าผมในชุดเสื้อยืดสีฟ้าคอปกดำกางเกงขาวล้วน ง่ายๆแต่ทำไมมานถึงได้หล่อขนาดนี้นะ

ในขณะที่ผมนั้นเสื้อยืดสีชมพูอ่อนทับด้วยเสื้อแขนยาวมีฮู๊ดสีครีมกับกางเกงขาว แต่ผมกับรู้สึกว่าตัวเองไม่น่ารักเอาซะเลย ทำไมคนคนนี้ถึงทำให้ คนหลงในความหน้ารักของตัวเองต้องกลายเป็นแบบนี้ด้วย

“วันนี้นายหล่อจังเนอะฮยอกแจ”ปากของผมพูดออกไปอย่างน้อยใจ เพราะว่าวันนี้ผมรู้สึกผิดจังเลย แงแง

“ใครบอกล่ะนายน่ะ น่ารักมากอยู่แล้วแต่งไงก็น่ารัก แต่ถึงซองมินจะไม่น่ารัก แต่ฮยอกแจคนนี้จะขอรักซองมินนะ”คนตรงหน้าผมที่ดูเหมือนว่าเขาจับความรูสึกของผมได้ คำตอบของเขาทำเอาคนอย่างผมถึงกับ อ๊ากก นายพูดบ้าไรเนี่ยฮยอกแจ

“พูดไปนั่น”สายตาของผมยังคงมองเขาก็ที่จะตีต้นแขนขาวนั้นเบาเพื่อแก้เขิน

“แต่ฉันพูดจริงนะ”แล้วเขาก็จับมือผมแล้วเริ่มก้าวเท้าไปอย่างช้าๆ ถ้าฉันมองไม่ผิดตอนนี้นายกำลังเขินใช่ไหมฮยอกแจ

...
..
.
ตั้งแต่คำชวนยันคำบอกรักสั่นที่ส่งมา มันทำให้คนอย่างผม คิดถึงวันวานในที่นี้ สถานที่ฮยอกแจนั้นได้จับมือผมเอาไว้ และวันนี้ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ทั้งความในใจของ และตัวผม ขาดแต่ที่คนเดินข้างที่ว่างเปล่าไป

“55+ ฮยอกแจนายมาสาย”เสียงหวานของคนคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังผมเมื่อผมหันไป ใบหน้าขาว กับเรียวตาคู่นั้น เสื้อยืดสีฟ้าคอปกดำกางเกงสีขาว ชุดเดียวกันกับวันวานนั้น

“ฉานขอโทดดงเฮ พอดีชั้นช้าไปหน่อยโทษทีนะ”น้ำเสียงนั้น ทุกอย่างมันเหมือนเดิม

ไม่สิ ทุกอย่าง มันเปลี่ยนแค่คนที่อยู่ตรงข้างฮยอกแจนั้นเป็น...ดงเฮไง ดงเฮเพื่อนรัก

มันจะเป็นไรไป ถ้าเพื่อนรักเป็นแฟนกับคนรักเรา //ก็คงจะเกลียดมันมั้ง คำพูดนั้นของเธอเองลืมไปแล้วเหรอฮยอกแจ

แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่มีใครผิดหรอก เพราะวันเวลาแปลผัน ทำให้คนรักมากได้ ก็ทำให้คนเลิกรักได้เช่นกัน

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
เปิดอ่านกี่ครั้งก็ยังไม่เคยจะลืมเธอ
ข้อความเก่าๆ หลักฐานที่เธอเคยรัก
คำเดิมที่ซึ้งกินใจ ให้นึกถึงความหลัง
ย้ำความทรงจำ ว่าฉันและเธอ เคยรักกัน

จากวันคืนที่ไม่มีเธอ เธอจะอยู่ที่ไหน
ไม่ได้คุย ได้รู้เรื่องเธออีกเลย
ทำได้เพียงมองดูข้อความ
ไม่กล้าพอตอบคืนให้เธอ
แม้คิดถึง ยังไงก็รู้ไม่ควร

จนมาถึงเวลานี้ ทุกข้อความในมือถือเครื่องนี้มันมีความหมายมากเหมือนกัน
ทุกข้อความ ที่ทำให้รู้ว่ารัก มันดีแค่ไหนที่อย่างน้อยคนเราจะเก็บสิ่งๆดีของคนสองเอาไว้ในลิ้นชักความทรงจำ

//อ้วนทามมายวานนี้อ้วนแปลกไปล่ะ//ฮยอกแจ
//ฉานเปลี่ยนตรงไหนฮะ ไอ้หื่น ยิ้มอยู่ได้ ไม่ต้องยิ้มนักหรอกไม่เมื่อยปากบ้างหรือไงฮะ/ซองมิน
//ก็นายน่ารักขึ้นไง 55+ ว่าแต่ยิ้มแล้วผิดด้วยเหรอไหนขอไม่ให้ฉานทำหน้าบึ้ง พอยิ้มให้ก็ว่าด้วย//ฮยอกแจ
//ก็ฉานกลัวนายจะไปยิ้มให้คนอื่นน่ะสิ สงสารคนอื่นเขา//ซองมิน
//งั้นนายก้สงสารตัวเองแล้วกัน เพราะต่อไปนี้ฉานจะยิ้มแบบนี้ไว้ให้นายคนเดียว เผลอๆอาจไม่ยิ้มอย่างเดียวนะ//
//บ้า//ซองมิน
//55+//ฮยอกแจ
//เราไปเที่ยวกันไหมอ้วน//ฮยอกแจ
//เค้าว่ากันว่าคนเป็นเมะมักจะนิสัยไม่ดี แล้วนายเป็นอะไรอ่ะ//ซองมิน
//แล้วคิดว่าเราเป็นอะไรล่ะ -*-//ฮยอกแจ
//ก็เป็นเมะที่หื่นเจ้าเลห์ไงล่ะ 55+ ใครรับให้น่าสงสารตายเลย//ซองมิน
//งั้นอย่าลืมสงสารตัวเองแล้วกัน//ฮยอกแจ
//วันนี้เป็นอะไร//ฮยอกแจ
//รู้มั้ยว่าเป็นห่วง//ฮยอกแจ

“นายคงลืมมันไปแล้วใช่ไหม”เรื่องราวของเราสองคน เรื่องราวของอดีต นายคงลืมมันไปแล้ว

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

เปิดอ่านกี่ครั้งก็ยังไม่เคยจะลืมเธอ
ข้อความเก่าๆ หลักฐานที่เธอเคยรัก
คำเดิมที่ซึ้งกินใจ ให้นึกถึงความหลัง
ย้ำความทรงจำ ว่าฉันและเธอ เคยรักกัน

กี่ครั้งจากวันนั้น ทุกข้อความในมือถือเครื่องนี้ทำให้นึกถึงความทรงจำในวันเก่าๆ มากมาย ทำยัง ต้องทำยังไงเพื่อเก็บความทรงจำนี้ไว้ได้ซักที

ตื๊ดดด ตื๊ดดด

//อ้วนทามมายวานนี้อ้วนแปลกไปล่ะ วันนี้เขาเห็นอ้วนเดินที่สาธารณะแต่ทำไมไม่ทักเราล่ะ//ฮยอกแจ

ฉันยังคงเป็นอ้วนของนายอีกเหรอฮยอกแจ ฉันยังมีสิทธิได้ใช้ชื่อนี้อีกเหรอ

นายจะรู้บ้างไหมว่านายกำลังทำให้ฉันคิดมาก ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนหน้าที่นั้นมันหมดไปแล้ว ในเมื่อตรงนั้นมีเค้าอยู่ฉันมันคงไม่มีค่าพอที่จะทักทายนายหรอก เพราะฉันมันไม่สำคัญ

ตื๊ดด ตื๊ดดดด

//รู้มั้ยว่าเป็นห่วง//ฮยอกแจ คำพูดคล้ายเมื่อก่อนเลยเนาะ เหมือนตอนที่ฉันยังมีนาย แต่ ณ เวลานี้ฉันมีค่าพอให้นายคิดถึงด้วยเหรอฮยอกแจ

ยังคงเป็นข้อความเดิมที่เธอให้กับฉัน
ที่พอจะเก็บไว้ ... เหมือนฉันยังมีเธอ

และในเวลานี้ ผมเอง ได้ยืนอยู่หน้าร้านมือถือ สองความคิดที่กำลังสับสนกันมากมาย ว่าจะขายไม่ขาย ผมอยากลืม
แต่ทำไมยิ่งอยากลืมมันกลับยิ่งเจ็บ เจ็บจนทำไรไม่ถูก เพราะอะไร แล้วมันคงไม่ผิดถ้าผมจะเลือกลบมันทิ้ง

แต่ถ้าหากทบทวนดีดี

//อ้วนทามมายวานนี้อ้วนแปลกไปล่ะ//ฮยอกแจ ไม่ใช่เพราะฮยอกแจห่วงเราหรอ

//ก็นายน่ารักขึ้นไง 55+ ว่าแต่ยิ้มแล้วผิดด้วยเหรอไหนขอไม่ให้ฉานทำหน้าบึ้ง พอยิ้มให้ก็ว่าด้วย//ฮยอกแจ มันใช่เพราะเขารักเรารึเปล่า

//งั้นนายก้สงสารตัวเองแล้วกัน เพราะต่อไปนี้ฉานจะยิ้มแบบนี้ไว้ให้นายคนเดียว เผลอๆอาจไม่ยิ้มอย่างเดียวนะ//

//55+//ฮยอกแจ รอยยิ้มนะเวลานั้นเค้ามอบให้นายไม่ใช่เหรอซองมิน

//เราไปเที่ยวกันไหมอ้วน//ฮยอกแจ คนที่เขาชวนและคนที่เขารอคือนายไม่ใช่หรอ

//แล้วคิดว่าเราเป็นอะไรล่ะ -*-//ฮยอกแจ คนที่เขาพูดด้วยไม่ใช่นายรึไง

//งั้นอย่าลืมสงสารตัวเองแล้วกัน//ฮยอกแจ คนที่เขายอมเล่นด้วยไม่ใช่นายหรอ

//วันนี้เป็นอะไร//ฮยอกแจ คนที่เค้าถามไม่ใช่นายเหรอไง

//รู้มั้ยว่าเป็นห่วง//ฮยอกแจ คนที่เค้าเป็นห่วงไม่ใช่นายเหรอ

ข้อความพวกนี้ฮยอกแจเขาให้ผมในฐานะคนรักนี่นา และผมเองก็รักเค้า แล้วเราสองคนเคยรักกัน มันจะยากอะไรถ้าหากมันจะยังคงอยู่ในฐานะความทรงจำดีดีของคนสองคนเล่า เพราะนายเองก็คงจะเคยรักฉันใช่ไหมฮยอกแจ

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-